آنفولانزای گربه یک بیماری بسیار مسری در دستگاه تنفسی فوقانی است که بر گربه ها و بچه گربه ها تأثیر می گذارد.

این بیماری گاهی سبب انتشار بیماری و عفونت ریه و بروز پنومونی (Pneumonia) خواهد شد. این بیماری توسط ویروسهای Feline Herpes 1 (FHV1) و Feline Calicivirus (FVC) ایجاد می شود. البته گاهی عوامل دیگری مثل باکتری های بردتلا، کلامیدیا، پاستورلا، مایکوپلاسما و رینوویروس نیز می توانند در ایجاد سرماخوردگی دخیل باشند. این ویروس ها علائمی مشابه سرماخوردگی در انسان ایجاد می کنند. علائم آن شامل عطسه، ترشحات از چشم یا بینی، تب، مشکلات تنفسی، سرفه، خستگی و از بین رفتن اشتها است. در گربه ها همچنین زخم هایی در دهان یا چشم ایجاد می کنند. اگر این بیماری شدید شود و درمان نشود، می تواند باعث آسیب دائمی چشم، ذات الریه یا حتی مرگ شود. بیماری در بچه گربه ها و گربه های مسن به دلیل ایمنی پایین تر، با بیشترین آسیب همراه است.

آنفلونزای گربه از طریق تماس مستقیم بین گربه ها (از طریق بزاق، اشک یا ترشحات بینی) منتقل می شود، اما می تواند به صورت غیرمستقیم نیز منتقل شود، از جمله از طریق کاسه های غذا، ظرف خاک یا دست انسان. گربه های مبتلا به شدت ناتوان می شوند. بنابراین بسیار مهم است که همه بچه گربه ها در برابر ویروس هایی که باعث بروز آنفلونزای گربه می شوند واکسینه شوند. واکسیناسیون باید از سن ۸ هفته شروع شود. بعد از ۳-۴ هفته نیز واکسن باید تکرار شود. بچه گربه های زیر نه هفته، هنوز آنتی بادی مادری ضد آنفلونزا را درخون خود دارند که در ایمنی بچه گربه موثر است. اما اگر خطر آلودگی بالا باشد ممکن است دامپزشک توصیه کند که بچه گربه ها هم واکسینه شوند. بچه گربه ها نسبت به آنفلونزا حساس تر بوده و در صورت عدم توجه به این موضوع خواهند مرد و اگر هم زنده بمانند به صورت دائمی به بیماری های تنفسی مبتلا می شوند.

گربه های مسن ممکن است به مدت ۷ الی ۱۰ روز به آنفلونزا مبتلا شوند و با گذشت این مدت بهبود خواهند یافت. بچه گربه ها باید تا زمان محافظت کامل در داخل خانه و دور از گربه های دیگر نگهداری شوند. واکسیناسیون می تواند از بروز بیماری جلوگیری کند یا از شدت علائم بکاهد. هر گربه ای که به آنفلونزای گربه مبتلا باشد باید تا زمان بهبودی کامل از گربه های دیگر جدا شود. کاسه های غذا، ظرف خاک و ملافه های آنها نیز باید جداگانه شسته شود. بهبودی به طور معمول حدود دو هفته پس از شروع بیماری، حاصل میشود.

از آنجا که آنفلونزای گربه ناشی از ویروس ها است، درمان خاصی برای آن وجود ندارد، بنابراین درمان با هدف تسکین علائم بالینی تا زمانی که سیستم ایمنی بدن قادر به پاک کردن عفونت باشد، انجام میشود. درمان حمایتی می تواند شامل داروهای مسکن، داروهای ضد ویروسی، قطره چشم و آنتی بیوتیک ها برای پیشگیری از هرگونه عفونت باکتریایی ثانویه است. گربه هایی که تمایلی برای خوردن و آشامیدن ندارند، یا با دهان باز نفس میکشند و یا تب بالا دارند، باید در بیمارستان بستری شوند تا تحت حمایت تغذیه ای و درمان وریدی قرار بگیرند.

توجه داشته باشید به هیچ عنوان برای درمان گربه اقدام به تجویز داروهای سرماخوردگی انسانی نکنید. داروهای سرما خوردگی انسان حاوی استامینوفن هستند که برای گربه ها بسیار سمی و کشنده است. در صورتی که بیماری باعث به هم چسبیدن پلکها یا بینی بچه گربه شده می توانید با پنبه آغشته به آب ولرم کم کم روی ترشحات مالیده و آنها را تمیز نمایید تا منافذ بینی و پلک ها باز شوند.

معمولا دوره حاد بیماری حدود ۷-۱۰ روز است اما آنفلونزاهای ناشی از هرپس ویروس ها بعد از این دوره به حالت نهفته در آمده و می توانند در اثر استرس (جراحی، بیماری های دیگر، حمل ونقل، تغییر خانه و….) یا نقص ایمنی (مثلا در اثر کهولت سن یا استفاده از داروهای کورتیکواستروئیدی) دوباره عود کنند. نیمی از مبتلایان به کلسی ویروس تا اخر عمر ویروس را از خود دفع کرده و میتوانند باعث انتقال بیماری شوند.

اگر گمان می کنید گربه شما به آنفلونزای گربه مبتلا شده است، به دامپزشک مراجعه کنید.

منبع: RSPCA